Zakochany we wdowie

[Bronisław Jaśmin]

Widziałem cię, gdy przeszłaś obok słoneczników.
Na tobie dzień w mych oczach wywołuje pożar.
Ja jestem, chociaż jeszcze nie wiesz z pamiętników,
Wyrwaną iskrą barwy twych cieni na drogach.

Lecz nagle te marzenia upadły na piasek.
Myślałem, że te ciemne kolory są tylko:
Rodzajem prowokacji pięknej - het nad światem.
Odkryłem. - Barwy świata sprzedałaś snom - wilkom.

Południe coś porusza na subtelnej twarzy,
Że idziesz, a południe jest twym przewodnikiem.
I wieszasz się na niebie i życia obrazy,
By potem zetrzeć dłonie nad martwym płomykiem.

A potem wracasz późno, wynosisz swój cmentarz.
Ja wtedy chcę się zetrzeć z zegarem i Bogiem.
Lecz wtedy coś wyprzedza mnie, zapalam skręta,
I zerkam, skręcam w serce, w ten pijacki płomień.

[Katarzyna Dworakowska]

Piękny wiersz, wzruszający: i treść i forma mi się podobają.
Nie przypomina jakiegoś bełkotu zmęczonego umysłu przed snem, jest jak potrzeba przepełnionego nadzieją i wątpliwościami serca.