Nitka niewidka

[Krystyna Es]

Nitka wysnuta z mojego serca
gdy wzrok Twój o nie zahaczył,
biegła przez lata po Twoich śladach
jak lina pomocna w rozpaczy.

Czasem swój woal złudzeń zeń tkałam,
nadziei bez pokrycia,
nicią Ariadny często mi była
w tym labiryncie życia.

Wyprana w proszku prawd nie chcianych,
płukana w roztworze szczerości,
dziś zwisa smętnie i tak niewiele
powodów daje mi do radości.

Nie wzmacnia jej już apretura
domysłów ani wyobrażeń,
nic więc dziwnego, że przestała
osnową być naiwnych marzeń.

[MIGUEL]

zwietrzała nitka
niczym niewidka
zatarła ślady
i ranek blady
;)
pozdr. M