Znaki zapytania

[Bronisław Jaśmin]

język kończył się rzeką
---------------------------------------------------------------------------------
zaczęła od brzegu poszukiwać znamion po ostatniej zimie
blizny miały życiorys - ogrody dla dłoni
gdy kształt życia zbierała pośród płaskich książek

***

serce - wszechświat zginała kartkami powieści

przemijanie stawało się pojęciem ubezwłasnowolnionych dystansów nie przesuwających się na inny dystans
wówczas chciała je nazwać alfabetem - łóżko -
wielka jedna litera na początku zdania i kropka gdy skracała swój obraz pod kołdrą

wtedy miasto i księżyc wsuwało się biodrom by na język położyć znaki zapytania

[Bronisław Jaśmin]

Dziękuję. Jeszcze uczę się precyzji słowa, jego klarowności. Cieszę się, że chociaż ekspresja bijąca z utworu dotarła do czytelnika. Pozdro :)