[Nie obedrą ze skóry: dni ciemne i płoche,]

[Bronisław Jaśmin]

Nie obedrą ze skóry: dni ciemne i płoche,
Nie zgaszą w krwi zapału, gdy będę powoli,
Rozdzielać na okruchy ich słońca swym szlochem,
Gdy będę aż do bólu morzyć kręgi woli.

Ptak jakiś karmił lotem zgęszczone powietrze.
Bądź przy mnie - blade światło i historio wołań.
Bo jestem dla przyszłości wiatrem, kiedy przestrzeń
Codziennym wędrowaniem trwoży się i kona.

Sny po to są, by były osłoną dla ramion,
Dla dłoni zawieszonych na niepewnych rzekach.
Czas biegnąc poszmerami odbiera wiatr krtaniom,
Zabiera siebie z żeber, z ziemskiego daleka.