Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Mewa

Janusz_Ork
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/126544-mewa/

Rekomendowane odpowiedzi

Janusz_Ork

Janusz_Ork

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Oczywiście NOWA, wiem co chciałaś przekazać wyróżniając jeden z wersów. Ale tak z ręką na sercu, ile razy uda się komuś napisać naprawdę bombowy wiersz? Zdając sobie z tego sprawę, cieszę się, jak kilka lub nawet jeden wers się uda. I za to wyróżnienie chciałem podziękować. Pozdrawiam.
J.

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano
stopniał tłum z ostatnią gałką
waniliowego loda... :) fakt, szkoda lata... mewy pewnie odetchną.

znowu słychać szum fali... Janusz, dlaczego tylko jednej fali..?
przecież nad morzem, jak się domyślam, mnóstwo ich...
Pozdrawiam... :)
Janusz_Ork

Janusz_Ork

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nato, dziękuję za wizytę i słowa pod wierszem. Fala (tutaj, w liczbie poj.) jest przedstawicielką wszystkich fal, jakie się pojawiają, a szumi tylko ta, która rozbija się o piasek, a rozbija się zwykle tylko jedna za drugą. Więc jak się przypatrujemy i przysłuchujemy, mamy do czynienia z jedna pojedynczą falą. Ale w końcu to jest wiersz a nie opis fizykalny morza. W każdym bądź razie dziękuję za czytanie. Pozdrowienia.
J.

  • 1 miesiąc temu...
Dorota Wilk

Dorota Wilk

Opublikowano
Opublikowano

Zatrzymałam się i ...

Zatęskniłam za porannymi spacerami
biegnącymi wzdłuż brzegu jeziora ścieżkami...
Wspomniałam mewy na starym pomoście śpiące,
ciszę i spokój tak bardzo duszę kojące...

Pozdrawiam z podziękowaniami za obudzone wspomnienia :)
Dorota

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/126544-mewa/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Wiersz genetyczny

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
    • iwonaroma
      Port-au-Prince

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 W Polsce można rozsypywać prochy - na morzu. Na pewno kwestia ceny jeśli chodzi o powstawanie bloków na urny. Wszystko drożeje, nawet śmierć ;) Często obecnie korzysta się z tego, że urny są małe i wkłada się je też do grobu kogoś z rodziny (niekoniecznie dużego grobowca, tylko grobu o normalnych gabarytach). Nawet nie trzeba zdejmować płyty, grabarze wykopują niewielki otwór gdzieś z boku i wkładają urnę. Tanio i rodzinnie, jeśli można to tak określić.  
    • violetta
      ty i ja

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena już nie wzdycham do nikogo:) wzdycham tylko do siebie, bo ja jestem dobra, lepsza od was:)
    • huzarc
      Sala 117

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena Ten wiersz to silny, niemal prozatorski zapis doświadczenia granicznego – śmierci bliskiej osoby w szpitalnej sali. Jego siła tkwi w bezpośrednim, nieupiększonym języku, w tym jak obrazy przenoszą na czytelnika zapach, temperaturę, teksturę tego miejsca.
    • Berenika97
      Mistrz

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Marek.zak1Nie wiem czy się zmieniło od Twojego pobytu w tym hotelu, bo nigdy tam nie byłam. Znam tylko budynek. :) Zresztą w Krakowie nie mieszkałam w żadnym z hoteli. Mamy do dyspozycji mieszkanie (nie mieszkam na stale w Krakowie). A wracając do Marków - myślę, że obaj świetnie pływacie w oceanie. :) Bardzo podoba mi się specyficzne, aczkolwiek nie pozbawione logiki, podejście do patriotyzmu poprzez "miłość" oraz stosunek do religii (taki sam jak mojego męża :)) Czasami zdumiewają mnie dowcipne i błyskotliwe odpowiedzi Marka, racjonalne. np. "Sowietów trzeba trzymać z dala od Polski - to azjatyckie hordy". Mam jednakże uczucie schetyczności w jego życiu - uratowanie dziecka, rozwód, opieka służb, no i znowu agentka Agnieszka. Ale myślę, że to zabieg celowy. :)  Jeszcze nie skończyłam, ale świetnie się czyta. :)))) Pozdrawiam. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...