Krwawię na różowo

[Anna M.B.]

Budzę się ze snu,
Wyrywam umysł z marzeń
Na twarz nakładam uśmiech
razem z makijażem.
Ociekam wprost słodyczą,
Choć ból w mym sercu krzyczy.

Kwiat mojej duszy
został dziś zerwany,
Dlatego moje oczy
To dwie błękitne rany.
Łzy mieszają się z ciepłem
Sztucznego, bzdurnego uśmiechu.

Gdy moje oczy o brzasku
Otworzą się na nowo
Ja znowu zacznę krwawić,
Łzą słodką - na różowo.
Nic, już nie zmienię, więc płaczę.
Tak miało być. Nie inaczej.

[Janusz_Ork]

Anno, no cóż ten pierwszy raz ( i nie mam tu na myśli debiutu na forum) jest zwykle rozczarowaniem, jako facet przypuszczam, że większym dla kobiety. Ale to tylko chwila, z której się wychodzi. Chyba, że poleciałem za daleko z wyobraźnią i zgubiłem jakąś warstwę wiersza. Pozdrawiam.
J.

[Ela_Ale]

Wyrzuć zaimki, pozbądź się "ekstazy", nie ociekaj, bo rozśmieszasz.

Ja, mym, moje, mym - jakiś egocentryzm! Po co?

Krótko i treściwie - o co chodzi, bo nie wiem.

Ty wyrywasz, ocieka słodyczą kwiat Twojej duszy (!!!), krwawisz - męka! Po "nic" - przecinek

zbędny!

Dlaczego napisałaś ten tekst? Albo - dla kogo? Pozdrawiam. E.

[Anna M.B.]

"nie ociekaj, bo rozśmieszasz."
I o to chodzi! ;)

Napisałam, bo byłam pod wpływem uczuć, ale teraz, kiedy to czytam po raz setny to podoba mi się jedynie:

"Gdy moje oczy o brzasku
Otworzą się na nowo
Ja znowu zacznę krwawić,
Łzą słodką - na różowo."

Dziękuję za komentarze.

[Anna_Para]

Anno M.B.

Musiałabym powtórzyć komentarz Eli, zatem - nie powtarzam.
Kiedy się cierpi, a warsztat jeszcze niewprawny, popełniamy takie właśnie błędy. Niestety - tym razem - na nie. Ale znasz już własne błędy, i następnym razem będzie lepiej.

Cieplutko,

Para:)

[Ran_Gis]

Dlatego moje oczy
To dwie błękitne rany.

- to bym na deser ostawił..

poz Ran