Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdy ranek parzy rutynę
w filiżance czarnej skwaszony bełkot
spienia pretensje o nieważne
odbijają czkawkę pomiędzy łykami
uciekam do cichej oazy
bez zgryzoty

paciorki radości toczy dobry czas
wdzięcznością splata dłonie
powracające echo wciąż wierzy

odzyskasz wzrok raz na zawsze
tylko zostaw osobiste mroki losowi
idąc do przodu za porywem
możesz odkryć dziewicze rewiry
czystego sumienia
złagodzi pochmurny dzień
jeszcze raz

puszczę w niepamięć ferment
odkażony darowaniem
osłodzi ugodę

jeśli chcesz…

Opublikowano

Krysiu, problemy komunikacji międzyludzkiej są stare jak świat, ale niestety przynoszą każdemu dużą (jeśli nie ogromną) porcję rozczarowania i bólu. Aby je złagodzić potrzeba zawsze chęci obu stron i chociaż małej wiedzy na ten temat (Mars i Wenus). Życzę peelce aby się poprawiło. Pozdrawiam.
J.

Opublikowano

chcieć albo nie chcieć, być albo nie być, mieć albo... nie wiadomo tak na dobrą sprawę :)
wersy po Twojemu Krysiu.
pozdrawiam.

Opublikowano

Krysiu! Miła! Dziś nie będę elegancka. Na chwilę zostawiam potakiwaczy! Mam wrażenie, że ważne wersy przebudowujesz, przebogacasz. Mówisz wiele prawd, a zbijasz je w jeden wiersz i trudno pogadać. Ten wiersz jest przeemocjonowany, za dużo w nim "przepisów' i diagnoz. Mówisz mi, jak mam oglądać relacje między ludźmi i od razu podajesz diagnozę. Słuszną! Tylko wolałabym, abyś pozwoliła czytelnikowi samodzielnie dochodić do tych wniosków.


puszczę w niepamięć ferment
odkażony darowaniem
osłodzi ugodę

jeśli chcesz…


ten fragment jest moim ulubionym. Całuski. Elka.

Opublikowano

Tereso, Krysiu... to na pewno Twoje typowe pióro, w którym zawsze dużo ciepła
i dobrego serca... ale tu, przyznam rację Eli... co absolutnie nie oznacza, że ten
wiersz przepadł... może tylko delikatne cięcia, tak, coby jego "dusza" się ostała.
Serdecznie Cię pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"znowu o braku porozumienia" ale ciągle starania z "uchylonymi drzwiami" dla nadziei...
dziękuję Madziu :))

"podmiotka liryczna" wraz z autorką serdecznie odsciskuje i pozdrawia:))))

dobrze, że jesteś!
*D
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Święte słowa, Januszu - "trzeba chęci obu stron"! Niby proste ale jakże trudne do zrealizowania, kiedy Mars i Marsjanka twardo stawiają na swoim - ona gotowa "puścić w niepamięć niuanse", on nie potrafi "spuścić z tonu" - co z tego wyniknie? Czas rozstrzygnie. Póki co peelka dziękuję Ci za życzenia a ja za wierne czytanie i komentarz:)

Serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


często dobre chęci tylko jednej strony to za mało, by "osłodzić" ferment, jednak zawsze lepiej próbować niż zbyt szybko rezygnować. masz rację! nigdy nie wiadomo jaki będzie finał.
dziękuję :))

serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ela! Zawsze jesteś elegancka! Nawet gdy masz inne zdanie niż pozostali, cenię w komentarzach szczerość i indywidualny odbiór Czytelnika. Wiem, że dużo tu emocji (choć jawnie nie kipią!) ale także wiele pokory i wiary "wbrew i pomimo" - "uchylone drzwi". wiersz jednak nie miał zamiaru "podawać" diagnozy"; jest skierowany do partnera, który nie potrafił wyciągać wniosków (tacy też bywają) ...czasami trzeba nieco "uchylić zakryte", aby dać szansę...

dziękuję za "uwagi" (słuszne!), ale tym razem nie będę nic zmieniać, niech tak zostanie

serdecznie pozdrawiam :))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nata, dziękuję za sugestię, ale tym razem nie będę "cięła", bo dusza tego wiersza "skryła się" pomiędzy wersami...niech tam sobie "działa" :)))

dziękuję za wierne czytanie i dzielenie się odczuciami, bardzo to cenię
*D
cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wieczorem przy kominku
z przechodnią fajką pokoju
zacznijmy tkać od początku
stargane nitki rozsądku

dziękuję Bolku za "ujmujące" i wierszowany komentarz
:))
serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Judyto, Ty zawsze umiesz "wyłuskać" sedno :)
dziękuję

cieplutko pozdrawiam :)))
Krysia

jak ktoś się posługuję choć trochę duchem to chyba i odbiór lepszy...
przynajmniej ja tak mam,oj nie zawsze...nie zawsze... J. wzajemnie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dzień dobry, czy może Pan już skończyć te geriatryczne wstawki... jest Pan pod moim wierszem na forum głównym nie na turnusie w Ciechocinku... Z góry dziękuję 
    • Kogo tyka genetyka? Genetyk powie, że każdego. Na szczęście są jeszcze poeci, którzy czasem rozkminiają system i wylatują z niego. Na Pe-gazie :)      
    • @huzarc Kosmiczny wiersz! Połączenie języka astronomicznego z głęboką intymnością. Wszechświat jest gęsty, zwłaszcza między dwojgiem ludzi.
    • @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...