Piękny świat

[Jolanta Kariatyda]

Mój świat choć tak mały
Blisko chmur jest zbudowany
Jest otwarty i radosny
Wciąż przyjmuje nowych gości
Z moich okien widzę
Cztery pory roku
Wszystkie ze mną się witają
I o zdrowie mnie pytają
Księżyc świeci złotym blaskiem
By oświetlić drogę gwiazdom
Ale te wciąż zaspane
Idą spać na otomanę
Tęcza leci wprost do lustra
Żeby pomalować usta
Burza wpada z piorunami
By posprzątać cztery ściany
Nocą zaś przychodzi
Jakaś niewidzialna siła
Która mnie za rękę trzyma
Pod poduszkę wkłada
Miłość oraz wiarę
Na stoliku mądrość
I pogodę ducha
A w pokoju uśmiech
Od uch do ucha

[Nata_Kruk]

Jolu, aleś wymieszała ten malutki świat... to prawie jak bujanie w obłokach,
dosłownie i w przenośni, no... byłaś blisko chmur.
Wiem skądinąd, że wiersze rymowane warto podzielić na strofki,
lepiej to wygląda na pierwszy rzut oka.
Co do treści... :) mam wrażenie, że jesteś nastolatką i tylko to usprawiedliwia
mi ten mały bałaganik, ale przyznam, że do niektórych wersów się uśmiecham.
Dużo czytaj, zobaczysz, że to może pomóc.
Pozdrawiam... :)

[Alicja_Wysocka]

Nata na dobre serduszko, nie robi krzywdy językiem :)
Znać młode pióro, na początek mogłabyś popracować nad rytmem

Pozdrawiam :)