na nowo

[Black Horse]

kolejnym światłem nowego słońca
w samotnej małej czarnej
szukam odpowiedzi
zgryzota pomiędzy kolejnymi łykami
wywołuje zagubiony sens do tablicy

fusy jak ziarna piachu
odmierzanym czasem
trzeszczą między zębami
całują poparzone usta
pozostałością przeszłości
nie chcą i nie potrafią
inaczej kochać

póki darowane istnienie
pierś wzdycha

rytuał zadumy nad nowym
odmierza każdy następny
obrót matki Ziemi

wszystkie odpowiedzi
kryją się za białymi chmurami

może spluną w usta deszczem fusów
kolejnej małej czarnej
a może
przegna je wiatr
nowy promień ufnie spojrzy
blaskiem jej słońca prosto w twarz
każdy łyk
przerwany głębokim spojrzeniem w oczy
wypełni wspólny aromat

poczuje smak
wtedy zrozumie
jak bardzo ...