Koziołek

[Józef Bieniecki]

Koziołek

Krótkie butki,
Nosek krótki.
Włos zjeżony,
Krótkiej bródki.
Ogon krótki,
Strzępek skóry,
Skórkę wąską,
Pnie do góry.

W szczycie łebka,
Rogów dwoje,
Budzą w wrogach,
Niepokoje.

Nie wybredny,
Wszystko zjada.
Nawet papier,
U sąsiada.

Na gazetach wychowany,
Często siada zadumany.
I nie może się nadziwić,
Że tak prawdę można skrzywić.

Głośno myśli: Och nie szkodzi,
Gdy na drzewo kozioł wchodzi.
W końcu głupot się nałyka,
Żołąd prawdę mu wytyka,
Powyć zatem chce z ochotą,
I na drzewo wchodzić po to.
Już od wieków, tak się dzieje,
Gdyż kłamliwi - "dobrodzieje".

Józef Bieniecki