Dogmat

[Tomasz_Biela]

koszmar we śnie jest tylko niewinną igraszką
groteskowym miasteczkiem rozwydrzonych bachorów
na karuzeli wyrasta nasz bliźniak z ramienia
wgryzając w potylicę zęby

kiedy w końcu zaboli
powieki rozchylane boleśnie
za każdym razem
kiedy łapią skurcz znowu
zarastają błoną dziewiczą

zaboli po raz kolejny
z łańcuchów pozostaje wściekła i przykrótka zazdrość
z krzesełek łoże fakira ścielimy
podczas jakiejkolwiek tułaczki schowani
razem z tupetem i bogactwem dumy w żelaznej dziewicy
nie umiemy pomóc sobie nie pomagajmy innym

wyobraźnia pozostaje suką na jawie
dogmatem który już tylko w arytmii gwałtów szuka powietrza
by krzyczeć o spłodzenie dobrej woli

pomiędzy tłumem poronionych osobowości chodzisz
z wiertłami w oczach i psim węchem nie udając
że wszystko jest w porządku

[Anna_Para]

Wiesz, to mi się podoba tak bardzo, że przymykam oko na "błonę dziewiczą", później na "pomiędzy tłumem". Bo wiesz, że wolałabym "dziewiczą błonę", i "w tłumie". Prościej i strawniej.

Ale nie poprawisz. Wiem.

Tak czy siak - kolejny udany tekst. Tajemniczy, intrygujący. Na tak, zdecydowanie. Siak - cieplutko pozdrawiam,

Para:)

Ps. A, i jeszcze "łoże fakira ścielimy" zmieniłabym na "ścielimy łoże fakira".

[Magda_Tara]

Para powiedziała o inwersjach :)))))))) kat nad dobrą duszą.
wiersz bardzo Twój, taki jak potrafisz- horrorowaty strasznie.
brrrrrr
jak mi zepsuje sny, to w zęby!!!!!!!
buziak, Tomasz!

oj, jak rozpoznawalnie piszane.
:))