Sonet o chciwości

[Bronisław Jaśmin]

Co ruch w błękitnych uzdach dzień siedzi na wzgórzach,
Do Maurów saharyjskich na piaskach - podobny.
Maur dławi garb wielbłądzi w promieniach dostojny,
A jeździec - białe słońce okiełzna sen w ludziach.

Wynurzę się z ławicy wieczornych rozmyślań.
Dźwięk, wątły obraz, chwila wydaje się rybą
Ciskaną do języka przez chciwość parszywą,
Jakby przez nią jedyny nurt płynął i błyskał.

Gdy w sercach kolumnadą schną jakieś koryta,
A drogi nieznajomych są nam starorzeczem
Miniętym, setki nurtów zgon w mojej krwi chwyta.

Przez cały splendor świata przepływasz swym nurtem.
Duch płynie przez tysiące wyschniętych. W opiekę
Przyjmujesz śmierć do ramion, w swym sercu i buncie.