Kolumbowie

[Marek M]

Wierni Ojczyźnie, bez piętna niewoli
szlachetne pokolenia, przepiękny kwiat.
Wzrośli w wolności, choć często w niedoli,
Nie znając wcześniej, czym był powietrza brak.

Przysięga Polsce: Bóg – Honor – Ojczyzna,
Proste zasady, imperatyw cenny,
Żyć dla niej lub polec, często i blizna,
Niż wieść w niewoli swój żywot denny.

Dorodne łany martwo leżące,
Spalone szańce, powstania znak.
Oni ginęli wolność łaknący,
A wyrwę zwiększył bolszewi rak.

Obca potęga, kłamstwo, obłuda,
Wredne symbole, ideałów brak.
zniszczyć, co dobre, zostaje ułuda,
której hołdują wciąż liczni tak.

Mędrcy salonów
nie niszczcie pamięci,
z etosu nie drwijcie.
Schowajcie swe lęki.
Historii nie szarpcie
w imię niby racji,
bynajmniej ani wolności
ani demokracji,
i nie naszej Polski
i postaw niezłomnych,
lecz myśli pokrętnych
charakterów ułomnych.

Kolumbowie walczyli, a poszli w bój
Na rozkaz Warszawy, na rozkaz swój!!!.
Nic nie powstrzymałoby żądzy wolności,
miłości Ojczyzny najwyższej wartości.

Tysiące rąk, miliony rąk,
Sbecji z partią jedność,
by władzę mieć, nachapać się,
w tym jest komuny sedno.

A dziś, co niby lepszego mamy?
Tylko inaczej to nazywamy.

Nie ważne są znowu ideały.
Cóż znaczy dla nich ludzi udręka,
dobro Narodu czy racja stanu.
Władza i kasa, choćby i klęska.

[Gość]

nie no... więcej uczucia i miejsca na zastanowienie.
pozdrawiam.

[Marek M]

Proszę, rozwiń swą myśl.