Pamiętam dzieciaka

[Bronisław Jaśmin]

***

pamiętam dzieciaka
niósł krew w dal o pogodzie na długie wędrówki
opierał własny oddech o chmury i deszcz
zanosił na słonecznych aurach życie i sny

*

dziś chcę nim zostać
poślubić ciepłą krew co śpiewa w mych żyłach
odnaleźć w krajobrazach opuchniętych powiek
szerokie zapomnienie w zielonych dolinach


***

wszystko można porównywać - świat powstał z porównań
krwiobiegi to korzenie a wokół są drzewa
ktoś przejdzie przez ogrody owiane historią

nie dotknie białych kwiatów nie zazna ich woni
w ogrodach gdzieś śpi dzieciak na sercu - poduszcze

*
kolejne analogie
rwą rzeki przed stopą
przypływy niebieskawych mórz to ciche wyznania

wciąż na mój wzrok nie rzuca cienia smukłe ciepło
pod którym mógłbym usiąść i wrosnąć jak drzewo