[...okno...]

[Tomasz_Biela]

spoglądasz na nie z pasją której nie byłeś świadom
niespełnionym tchnieniem
tynkujesz kolejne warstwy
dotykiem ranicie się wzajem
wtuleni w jedyną wilgoć tutaj
cień spływa jak pot
z was obojga
szukacie ciepłego przeciągu
bezskutecznie

oddani sobie w ślepym spojrzeniu
szczelni bez granic
chorujecie na ten sam dylemat
otworzyć się czy nie

ono obstaje tarczą przed sercem
zamraża oczy
przestaje oddychać
czekać przestaje
jak człowiek który stwierdził że widział
wystarczająco aby zacząć
udawać że nie patrzy

zamurowane okno jest na tyle sentymentalne
że nie pozwala
przebić się na drugą stronę zaufania

przyzwyczajony do samotnego wizawi

[Anna_Para]

Bardzo dobry wiersz. Kolejny Twój dekadencki, strasznie "z dołka"... Powtórzę: skrót, metafora, obrazy skądś, z drugiej strony powiek. "szczelni bez granic" - bardzo...
Bardzo "dla mnie" dziś ten tekst.
Nie przyczepię się nawet do inwersji... przekonałeś mnie.

Cieplutko,

Para:)

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Anno / wpadłem w refleksję i musiałem ją sobie przypomnieć w wierszu /

t