Rosa od zieleni

[Anna Weronika]

Rosa która zieleń umniejsza do rozmiarów trawy
Cichym rebeliantem jest mgieł o poranku
Pierwsze prześwity wchłania swoim kształtem
Najmniejszą piersią stając się natury

Śmiało unosi ją do słońca w bezwstydzie
I w blasku kona nim pokarm utraci
Trawę w zieleń rozpierzchłą na powrót przekształca
Dumna z ilości swoich sytych dzieci

W orszaku żałobnym odeszła mgła poranna
Poza horyzontem na mszę biją dzwony
Odeszła rosa od zieleni- matka
Słonecznik na tę wieść smutno zwiesił głowę

[Janusz_Ork]

Ładny, liryczny obrazek Anno. Wielu lubi takie obrazki ale ja szukam jakiegoś przesłania w poezji. Czekam na dalsze wiersze. Pozdrawiam.
J.

[Tomasz_Biela]

wydumany i mdły, taki żeby sobie tylko świecił lśnił i nic więcej
/ a pierwszy wers to już kompletnie surrealistyczny,/
taka afirmacja z żołądkiem w gardle - to niezdrowa afirmacja /
za dużo cukru pudru /


t

[Anna Weronika]

Dziękuję Januszu za komentarz, ja też szukam, szukam i od czasu do czasu piszę bardzo różne rzeczy. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Anna Weronika]

Afirmacja z żołądkiem w gardle? To dopiero surrealizm. Uwagi przyjmuję i dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.