Bezpłatne minuty

[spotless]

Mijamy się bezimiennie w nocnych autobusach i tramwajach
Nie zamieniając nawet słowa

Cześć
Na imię mi Marcin
Czy wierzysz w życie po ...?
Nie jakiegoś tam Buddę, Allaha, Pomazańca Bożego

Akt drugi, scena bez znaczenia.
- Jestem taki samotny...
Za osiem tysięcy lat nasza gwiazda zgaśnie, a świat zniknie zanurzony w ognistej chmurze powiększonego o swoją stukrotność słońca.
Przytłacza mnie ta świadomość. Przestworza ciszy, mroku, zanikająca grawitacja.
I cała ta maskarada. Wernisaż malunków, koncert Madonny, bezpłatne minuty.
Urodziłem się by pracować w bankowości, zagospodarować cyberprzestrzeń, wygrać zawody w skokach.
Całe życie dążyłem do tego, a może tylko mi to wmówiono. Zobaczyłem to na reklamie? Już zapomniałem...

Nakrywam głowę kołdrą. Myślami zawieszam usta na Twojej skroni. Dłonią obejmuję Twój bezwładny palec.
Ta scena się już nie powtórzy. Naprawdę nigdy jej nie było.

[Anna_Para]

Bardzo dobry tekst. Lekko surrealistyczny, podwieszony gdzieś między oniryzmem a realizmem.
Zabrałabym bezpośrednie: "Jestem taki samotny", choć przyznam, w tym momencie się wzruszyłam...
To może nie zabieraj...

Na pewno - dodaj koniecznie myślnik we frazie:

scena - bez znaczenia (albo wielokropek).

Pozdrawiam cieplutko,

Para:)

[Anna_Para]

Ps.

Konsekwentnie - uzupełnij interpunkcję:)

Para:)

[spotless]

Dziękuję pięknie, Aniu! Posiedzę nad nim na pewno! :)