lilia wodna

[janko]

sam sobie nakładasz obręcz a potem przez lata
walisz łbem o podłogę jakby to mogło ulżyć
komukolwiek. raz założone pęta są jak kamienie
na dnie albo motyl zaklęty w bursztynie

możesz wejść do tej rzeki i szorować po dnie
albo rozpamiętywać dawne barwy lata
i że wszystkie kamienie do siebie podobne

nim świt pochłonie ciemność i rozświetli uśmiech
płyń za wodną lilią do brzegu jeziora

osłaniaj białe płatki przed słonecznym pyłem
nie pozwól by jej suknię w odcieniach błękitu
targały wiry burze nawałnice
by dryfowała jak kawałek drewna
wplątując się w trawy rzęsę wodorosty

____

dzisiaj nie czuje żalu i nie chce powracać
tam skąd wyruszyła. jej życie było rzeką
światłem gwiazd śpiewem ptaków
i gładkimi kamykami na dnie

[Ran_Gis]

* * *

w brzęczącym locie
w bursztynowej chmurze
rój owadów złotoskrzydłych
przystanął w Słońcu
na chwilę
na milion lat
i poleciał dalej
na sznur
na szyję..


poz R