W ogródkach serc

[Józef Bieniecki]

W ogródkach serc

W sercu mego ogródka,
Posadziłem Panie.
Lilie bielą niewinne,
Byś spoglądał na nie.

Biało - czerwonych róż grządkę,
Pierwiosnkę wyniosłą,
One z Twoim porządkiem,
Chwałą Twoją rosną.

Konwalii dzwoneczki,
Wielka w kątku sfora.
Niczym skromne dzieweczki,
Słowna metafora.

Biel wysmukłych mieczyków.
Śmiejący rumianek.
Kilka polnych storczyków,
Dziewięćsił - kochanek.

Letnie przy nich śnieżyce,
Gromadką się wkradły.
Jak wyniosłe panice.
Wieńcem się rozsiadły.

Trudno wszystkie wyliczać,
Powiem zatem krótko:
Nad nimi huf motyli,
Płynie spokojniutko.

Nasze ziemskie Anioły,
Pośród rajskich kwiatów.
Niosą myśli daleko,
Hen - tam ku zaświatów.

Józef Bieniecki