Bez tytułu

[JaneLski]

Wybiła północ kiedy już
obrazy leniwe i cienie
pod stoły schowane,
lecz wciąż mnie przeklinają.

Godzina i po, ale wciąż
słychać wołania, zza okna
śpiewają nagie chochoły
i mrok okrążają bezwiednie.

Upiorny bankiet puchnie
od nadmiaru wilgoci,
wtem ktoś zmierza, słyszę
kroki i znów miną, zaklną.

Ciszę...

Świst, trzask i huragan
w mojej głowie iskrzy.
Proszę unikać głosów:
mówili per bez tytułu.

Nawet bym nie pisał,
ale ten ekshibicjonizm;
nagie beztwarze, czarne
języki... a kiedy to było?

Obdarte z szat wspomnienia
które tylko pamiętam.
(...)

Już po czwartej, trzeba iść
dokarmić antylopy.