bez tytułu wiersze z życia 58

[marzena świętek]

samotny balkon
w natłoku wspomnień
mrok na niebie
a może w duszy?
nic już nie wiem
trudna miłość
samotna walka
z ogromnymi wiatrakami
jak Don Kichot jadę
na rumaku uczuć
naprawiać świat
wiem że zginę
nie ma dla mnie miejsca
w świecie twej miłości
nie odnajdę siebie
w twoim odbiciu
życie tak boli
ginę z sercem w dłoni

[Libra Send]

Wiersz prowokuje do przemyśleń. Oczywiście meandry miłosne są niewyczerpanym tematem i tyle będzie spojrzeń ilu ludzi. Często wątki są tak znajome a droga do samouzdrowienia lub zagłady również.
Don Kichoci muszą żyć i walczyć. Muszą być silni i wytrwali takie ich powołanie.
Nie szukajmy siebie w innych, bądźmy sobą zawsze, mając świadomość własnej niepowtarzalności i wartości. Cierpimy, ponieważ nie możemy pogodzić się z ulotnością chwili i z faktem, że to co braliśmy za niezmienne i trwałe takim nie było. Cierpienie może być twórcze i jest niezwykle potrzebne, chociaż tak bolesne, ponieważ wbrew pozorom rozwija nas, uczy, ochrania i pozwala dojrzewać.
Dzięki niemu odkrywamy prawdę i rozpoznajemy prawdziwe uczucie kiedy wreszcie nas spotyka.