Duchem mocny

[Józef Bieniecki]

Duchem mocny

Cóż z mojej pracy podartej trudem,
Gdy dzień w niej jedynie mgnieniem.
Cóż z tych pieniędzy,które odłożę,
Odejdą w zapomnienie.

Dzień każdy po dniu tyram uparcie,
A czas mój mija,mija.
Zamęczenie ciała i ducha mego,
Praca ciągle niczyja.

Zmęczone ciało złożę do grobu,
I nic już po mym dziele.
Krótkim wspomnieniem ciało obleką,
Proch sypnie w moim ciele.

Ani wdzięczności,dobrego słowa,
By chociaż grosik modlitwy.
Ja zabiegałem,by więcej ,więcej,
Na nic życie-gonitwy.

Głęboko w borze ,w cichej pustelni,
Pustelnjk,starzec postuje.
W skromnym ubiorze,lichym jedzeniu,
Z uśmiechem życie traktuje.

Z czego się cieszysz zgrzybiały starcze,
Skąd czerpiesz do śmiechu siły ?
Mój drogi synu,ja duchem mocny,
One się w duchu zrodziły.

Józef Bieniecki