do lata

[cenia]

po żniwach wena umiera
w posępnym słońcu
dogasa
ścierniska ślad
jeszcze wczoraj
w szeleście kłosów
tańczyłam
makowe suknie
zdzierał wiatr bezczelnie
bezwstydnie rozsiewał
życie

nim słońca promienie
chłodne
okryją ramiona
w makowych kwiatach
kołysać się będę
we śnie
w pogoni za wiatrem
uniosę się w tańcu
zadzierając sukni fałdki
w zbożu

[henryk_bukowski]

..ślicznie..:)...utkane:)..-pozdrawiam

[Libra Send]

Uśmiechnęłam się wczoraj czytając Twój wiersz, bo przypomniał mi o wierszu, który napisałam parę lat temu i leżał smutny w szufladzie :-) - wyciągnęłam go na światło dzienne, pora odpowiednia, wiosenna.
Teraz "dwa wiatry" hulają po tym portalu :-). Pozdr.

[cenia]

Rzeczywiście rodzą się wspólne spostrzeżenia :) A wiatr i tak do końca świata będzie rozsiewał maki po polach i na pewno wiele wierszy ujmie ten fakt.
Pozdrawiam :)