****

[Bronisław Jaśmin]

Gdy szukam dróg nie patrzę na płomień w swych oczach,
Na gęsty żar skradziony przez oczy równinom.
Jak rzeka przekuwana przez słońce, w podskokach
Zakładam na zegary westchnienia z łupiną. -

Bo nią jest moje życie gdy ciemne błękity,
Znów zetrą się z kolejną batalią wskazówek.
I wzniosą w drzazgach tarczę, uderzą w upity
Sen płynnym dnem zwątpienia, gdy tarczę cień pruje.

Noc naga jest, zmierzch zrzuca promieni skorupę.
Wycieka z niej krew miękka zmieszana z eksplozją
Wydarzeń. Są imiona przebite na jucie
Chmur, stając się pokarmem myśliwym - czy drogom.

Wystawiam kłusownicze zasadzki w powiekach,
Gdy łowy dróg i kolan zwiastują cierpienie.
Me imię jest pokarmem czekanym w wyciekach
Upadku, gdy blask imion nakarmi złem ziemię.