Mizantrop

[Bronisław Jaśmin]

Widziałem cię z ukrycia recytując zegar;
Paliłeś słowa, które mogły wznieść cię w niebo.
Pamiętam jak o wschodzie krzew dostawał medal
Kolejny za zasługę przetrwania ulewom.

Pamiętam poranione sny dębów promieniem,
W nich drzemią słowa które wznosiłeś obłokom. -
Ta cisza gdy wiatr szumi zabity kamieniem,
Ty żar modlitwy swojej skraplałeś przed rosą.

Bo zegar to jest odbyt a przestrzeń jelitem,
Gdzie śmierć się jawi jako najpierwsza potrzeba.
Podziwiam cię, za drżące rozmowy o świcie
Z pustynią, gdy wiatr z duchem dźwięk dzwonów przemierzał.

[henryk_bukowski]

..o...tym razem..już zapewne jest jakieś odniesienie do Moliera i...Mizantropa...odnoszącego się do przemian zachodzących w naturze ludzkiej...nie będę za głęboko..."grzebał",gdyż zbyt" ubogi" jestem...Chciałbym jedynie zapytać o ostatnia zwrotkę...czy tam zachodzi przemiana ..prawdomówności w brak delikatności???...gdyż te pierwsze wersy..biją po oczach...o ..jednak zmienił Pan trochę-pozdrawiam henryk:)