Winna krwią spowiła

[Adam Orzechowski]

Mam nawyk wrzucania na forum "wierszy", które mnie w jakiś sposób rażą, dlatego też liczę na ostrą krytykę.

Czerwieni wątłej rzeko,
strugo najciemniejszych strug -
leć w dół czarnej mej powieki,
bym w rozpaczy przetrwać mógł.

Ulżyj w bólu strasznej męki,
strać z kroplami brudów brud,
zagnaj w lico potu sęki,
by ostudzić w sercu trud.

Cuć mnie krwią o czystych oczach,
mknij przezimnym ciałem w dół,
kap w ostudzie duszy bladej,
rozszarp grzeszne usta w pół.

Czemu oczy dziś zamykasz? -
Ma kochanko, co mnie znasz.
Wczoraj dłonią skroń muskałaś,
dziś odrzuca cię ta twarz.

Boisz się, a nie wiem czego?
Czyżby czerwień coś świadczyła?
Choć się lękasz głosu mego,
chcę byś w toni krwi utkwiła.

W jęku gorzkim odnajdź płacz,
nie udawaj czystej winna,
wszak twą duszę owiał płaszcz -
a pod płaszczem księga inna.

Nie odwracaj wzroku w bok,
świt mi mówił coś zrobiła,
w całym ciele krzyczy grzech,
tyś mi cudna życie spiła.

Choć nie byłem złym człowiekiem,
w złego z dumą mnie przebrano,
wszak starałem się żyć dobrze,
za mą dobroć mnie skarano.

Drapie strasznie kolec w oku,
bo mnie z zimną krwią zraniłaś,
czemu ludzie wciąż tak grzeszą?
Czemuż w ducha mnie zmieniłaś?

*PPT