stolik ...

[Rif Notsel]

na stoliku pełnym zdarzeń
wciąż na kartce ... sobie marzę
zapisałem całe kartki
a łeb ... mam już całkiem zdarty

zakochałem się w dziewczynie
co mnie uroczyła winem
co mi pokazała niebo
słońce, wszystko i co trzeba

winem własnej zapowiedzi
tej, co w sercu na dnie siedzi
tej, co duszę mu wyrwała
czy jest ocalona ... cała

krzykiem własnym do niej wołam
tym, co kwadraturą koła
toczy się ścieżką po lesie
gdy go wiatr na skrzydłach niesie

pocałunkiem jej pomadki
został gładki, jak był gładki
na stoliku pełnym marzeń
miłość - naszym drogowskazem