magiczny wiatrak

[Rif Notsel]

magiczny wiatrak na wzgórzu stoi
kto go zbudował, tego nikt nie wie
dłońmi zgrabnie rozgarnia chmury
dotyka błękitu na niebie

nocą maluje gwiazdy ramionami
za dnia po twarzy głaszcze słońce
niepokorny wiatru bawi się słowami
równiną zboża serce ma gorące

zachwyca czarując wdziękiem okolicę
zakochanym pokornie służy sobą cały
całuje ich cieniem nieba skrzydeł
na jego plecach kreślą swoje inicjały

uczucia ziarnem mięli zatrzymany czas
zaklęciem ramion rodzi nadzieję
podmuchem wiatru pieści miłość w nas
i szczęściem naszym się śmieje

magiczny kręcioł najskrytszych pragnień
moich i Twoich na skrzydłach marzeń
wiąże powietrze, z którego tchnieniem
miłości ścieżkę nam wskaże