Pan na pogorzelisku

[Krzysztof_Kurc]

gęsto kwitnący bez ma słodko trupi zapach
tylko pijany mogę oddychać unikając torsji

zanim spalony dom zacznie odrastać

pozostawię ogród niech dziczeje wieczorami
nowymi sztachetami w płocie znaczę siebie

naprzemiennie zamknięty – otwarty

wywietrzeję jak głuchy duch ze starej studni
wody starczyło do gaszenia wiosennego kaca

[Marek Konarski]

Zgodnie z tytułem, to męskie pogorzelisko i odrastanie...
Nową sztachetę przybić trzeba, bo to męska rzecz wstać z kolan, ale gdy przyjdzie wieczór trzeba również zawyć z bólu do księżyca - aż wywietrzeje pogorzelisko, ucichnie bez...
Znajomy wiersz, chociaż czytam go pierwszy raz.
:)

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Już na "W" nie mogłam zaakceptować takiego zapachu bzu ;))
Tym ciekawszy odbiór i interpretacja.
Pozdrawiam :))

[Krzysztof_Kurc]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ostatnio często słucham "Męskiej muzyki" VooVoo, może to jej wpływ.
A może księżyca?
Dobrze że bzy już przekwitły. :)
Dzięki za czytanie i komentarz.
Pozdrawiam Krzysiek

[Krzysztof_Kurc]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też wolę zapach kwitnących (w)akacji. :)
Pozdrawiam Krzysiek