Tatry Na Kościeliskiej

[Józef Bieniecki]

Tatry-Na Kościeliskiej

Kucnął na Kościelisku,
Lub klęczy w zadumie.
W bukietach modlitw ,pieśni,
Modli się jak umie.

Nie z granitu- marmuru,
Z starych drzew krzesany.
Brak przepychu i mody ,
W tatrzańskie ubrany.

Wiekowy zapach dawny,
Kadzidłem wonieje.
Maleńki ,a wielki,
Tajemnice wieje.

Z artysty rąk świątki,
Skromna kazalnica.
W cichym stoi kątku,
Okienko przyświeca.

Urokliwa prostota,
Skromnością przyświeca.
Iskra Boża ,wiara.
Brylanty z skier wznieca.

Józef Bieniecki

997) Do polskiej wsi

Bogactwo krajobrazów,
Żródłem wiary ,mowy,
Zwyczajów żeś ostoja,
Duchowej odnowy.

Karmiąca Naród Matko,
Ze zmęczoną dłonią.
Dzieci twoje żywią,
Jak trzeba to bronią.

Nieustraszona w walce,
O ojców swych ziemię,
W codzienności dżwigasz,
Pracowite brzemię.

Nie ulegasz pokusom,
I miejskim swawolom,
Przestrzeń, wolność kochasz,
Przeciwna niewolom.

Zakochana w Bogu,
I Ojczyżnie miłej.
Odrzuć wszystkie zakusy,
Europy zgniłej.

Stań do walki o własność,
O swoje przetrwanie.
W Bogu cała nadzieja,
Na złe przemijanie.

Niechaj chłopski upór,
Mądrość wzięta z życia,
Stanie murem obronnym,
Trwałości i bycia.

Józef Bieniecki