Ku prawdzie

[Józef Bieniecki]

Ku prawdzie

Spojrzyj okiem.
Świat potokiem,
Toczy boje.
Serca jego,
Oczy twoje.

Dzieci łany koszą, żniwa,
Zbrodnie nazwą się wykpiwa,
Na bandyckich piedestałach,
Rośnie władzy chwała.

Biją dzwony, biją dzwony,
Posypią się głowy, trony,
Chociaż zetnie prawda żywa,
Niech choć jeden nie wykpiwa.

Zaś bogactwo, rzecz nabyta,
Z krzywdą ludzką będzie kwita.
Czas i prawda im pokorze,
Kto przybłędą, kim włodarze.

Ktoś powiedział:
Czart tu siedział.
Tego zawsze wredne skutki.
Zły polityk to zaraza,
Jak z upadłej prostytutki.

Józef Bieniecki