Dzwonek polny

[B.A.C. Stork]

Skąd przybyłaś – któż to wie...?
Dokąd pędzisz – pytam słońca.
Choć natury nosisz dwie,
Cała płoniesz od gorąca.

Wichrem pędzisz po pustkowiu,
Ścigasz cieni ludzkich tłum.
Tylko księżyc stojąc w nowiu,
Miast muzyki, słyszy szum.

Nikt nie śpiewa twojej pieśni,
Tylko ja do wtóru gram.
Nikt nie daje ci czereśni,
Tylko ja przy Tobie trwam.

Chociaż chmurą płyniesz srogą,
I deszczowym bywasz dniem
Ja podążam Twoją drogą,
Bom realnym jest… nie snem.

A ty nie bój się dzwoneczku,
I wśród burzy pięknie graj.
Ja ci wyślę na spodeczku,
Z mej przyjaźni piękny maj.

B.A.C. Stork