Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

urwałem się z choinki
prosto w twoje ramiona
jak bożonarodzeniowa bombka
odurzona zapachem jodły
i śmieję się
małą paczuszką
ze złotym sznurkiem

nie spiesz się z radością
krótko mówiąc
chciałem być lepszy

niedokończonych myśli kręte ścieżki
przecięły moje oczekiwania
dlatego nigdy mnie nie szukaj
bo znowu powiem kocham

zwracam wszystko oprócz siebie
przeterminowany romantyk
w twarzowym berecie z antenką

zaświecę gwiazdą
nieskończonej historii
pewnej miłości

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Henryku, wysil trochę ścieżki synaps... szukasz dramatu? Wejdź lepiej w puentę. Nie czytasz dokładnie.
Będzie dla niej gwiazdą. Kiedy zostajemy gwiazdami? Jak już nas nie ma na świecie. Kiedy uwalniała prezent-paczuszkę, ze złotego sznurka, wypadła złota obrączka, a on w tym czasie szukał miejsca na nieboskłonie Nieba Północnego, żeby już nigdy go nie znalazła i tam będzie dla niej świecił - na wieki. Niechętnie przeprowadzam takie akcje wyjaśniające. Najczęściej dla tych, którzy nie czytają uważnie i mają problemy z wyobraźnią, uśpioną sterotypowym myśleniem.
Henryku, na klawiaturze ciała nie gra się długo. Znacznie ważniejsza jest klawiatura duszy, ale doceniam Twoje hedonistyczne wizje - marzenia. Pozdrawiam :)
Opublikowano

..no to w utworze tak to jest upięte...że rzeczywiście wyskoczył z jakimiś "zaręczynami"..od od "dupy " strony..wygląda to tak jakby mu odmówiła,.....a ona zrozumie z czasem że kawaler był "jedyną"gwiazdą ,na firmamencie miłosnych przygód zasranego życia...-sorki tak to "wyczytałem":)))) także widzisz interpretacji jest wiele..jak ktoś "wyczyta "..to inaczej podziwiam:)...nie popłynęła jej żadna łza?żal?czy może ...coś.."omyliłem" między wersami?-henryk


P.S..jak zginął?... -nie odpisuj.. wiem..."beret z antenką " " -Kosmonauta!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...