Moje drzewo

[Adam Orzechowski]

Setkami rzędów drzewa stoją,
a wśród nich jedno moje.
Żadnej groźby się nie boją,
z lśniącej kory są ich zbroje.

Aksamitna biel z łatami,
co jak śnieżny tygrys lśni,
jasność mieszka między pniami,
a u góry zieleń tkwi.

Na gałęzi śpiewa sowa,
obok dzięcioł dziuplę kuje,
zaraz się do środka schowa,
tylko jeszcze zapoluje.

Wicher rzuca się znienacka,
ciosem głazu karci głowy,
targa szwadron dzielnych dębów,
łamiąc drewno do połowy.

Moje drzewo zimno kona,
grzmotem mdleje pokonane,
wczoraj je wydano z łona,
a dziś w ziemię jest zabrane.

Cząstkę życia z serca tracę,
nadzieję powierzam Temidzie,
mój los rzucony na tacę,
a dusza razem z drzewem idzie.

*PPT