Niepewność

[cogito13]

W zamkniętej tafli twoich oczu.
W uśmiechu,
który niknie z wolna.
W dłoni,której czuję dotyk,
ustach,których smak upaja.
Budzi wszystkie zmysły,
każe wciąż pożądać.
Szamoczę się jeszcze niczym motyl,
dotykam ciała.
Gorączkowo pieszcząc
z lękiem spoglądam w twoje oczy.
Boję się odtrącenia
- czekam na gest,
coś,co każe w przepaść skoczyć.
Przepaść zapomnienia.

[Hauru]

Jest dobre, poetyczne. Nie rozumiem tylko czemu każdy musi pisać o tych oczach i uśmiechach i spijaniu czegoś z ust. Powinienem powiedzieć banał, ale jednak jest dobrze, bo to taki banał necessitas, takie małe sine qua non.
Jak dla mnie poezja romantyczna to tylko coś w deseń:

Jesteś wielka jak odkurzać,
głos twój mnie zaczyna wkurzać.
Duszę masz jak wory śmieci,
rodzisz ciągle brzydkie dzieci.
Piersi twoje jak dwa guzy,
pupa twoja jak arbuzy.
Skóra twoja łuszczy jakby z mączki,
po jaką cholerę kupowałem te obrączki.

Z przymrużeniem oka, Hauru.