Do Humberta - Czyli, kto wie ten zrozumie.

[Hauru]

Twoje Nimfy zabrał czas,
pagórki pokrył gesty las,
a tam gdzie pączkowały wiśnie
horyzont góry kradną.

Na wibrysach żyjesz na wibrysach,
napięcie drobnym druczkiem siebie znaczysz.
Byle tylko nie widziała żona,
by ja przypadkiem samochód nie trzasnął.

Na wibrysach to na wibrysach,
byle nie za ciasno. Pokryty oczami
w hotelowym korytarzu.
Zapytany o żonę, którą robaki kradną.

Obyś nie zdążył do pokoju 342,
fioletowo-niebieski oszukaniec
tam Nimfy usypia. Szklanka wody,
a rano potrójna niespodzianka.

Po motelach nosisz swoją zakazaną
miłość, poobijaną jak stary bagaż.
Dwa łózka, cela i raj. Zasłaniasz
okna jak w Wenecji choć za oknem
Pensylwania i deszcz.

[henryk_bukowski]

straciłem czas i cierpliwość...:))))..to jest dopiero "zakręcenie"-jedyne skojarzenie to "pigułka gwałtu" i denaturat..:)))-sorki pozdrawiam serdecznie

[Hauru]

Widzę, że się literatury z wysokiej półki nie czyta.
To jest wiersz tematyczny, a żeby zrozumieć to wystarczy wpisać w google "Lolita" i oczywiście po tym natychmiast wypożyczyć z biblioteki lub kupić książkę.

[henryk_bukowski]

...trzeba było od razu wspomnieć ...:)))że to nie Humbert...król Włoch!!!!-pozdrawiam tym serdeczniej!!!....:)wrzuć parę tytułów więcej...no ale i za "lolitą" polatam