Zgłoś

łzy smutek żal tęsknota taki świat musi boleć to świat bez marzeń nie ma okien ani drzwi   jest tylko czarny horyzont daleko mu do uśmiechu tu nie ma lepszego i barwnych snów   łzy smutek żal tęsknota to kawał życia w nim nie ma żartów jest tylko strach i ból   to one drogowskazem który nie umie cieszyć jest ciężki jak głaz który nie umie płakać 

jesteś mimo…   wczoraj  nie zawsze było snem    zerkasz w jutro  zbyt nieśmiało    boisz się  spadających kamieni  zbite lustro  to nie klocki lego  nie da się ułożyć  mozaiki pełnej kolorów  wyśnionych witraży    ale można kupić nowe    już zagląda w nie słońce  puste  niewiele może    wypełnij je sobą  nie przechodź  na ujemną stronę    10.2025 andrew   

@Waldemar_Talar_Talar Jeżeli chodzi o miłość, to nikt nigdy nie jest za stary! :) Pozdrawiam! 

Artystyczna esencja – recenzja przypomina esej. Fikcja bywa prawdą. Esencję mieszać z wodą?      

@Simon Tracy Niepokojąca wizja, w której operujesz mocną symboliką religijną i demoniczną. Nie wiem czy dobrze odczytałam, ale widzę tu - demona, który sam doświadcza strachu. To odwrócenie tradycyjnych ról-  istota, która "tysiącami strącała anioły do nicości" i "tarła wszechświaty w dłoni na proch", teraz lęka się przekroczenia pewnego progu. To silny chwyt - pokazanie słabości w tym, co uważamy za uosobienie zła. Wiersz zdaje się mówić, że najgorsze zło nie jest nadprzyrodzone - jest ludzkie, mieszka w konkretnych miejscach, w pamięci o konkretnych czynach. Demon jako "bezdomny byt" unikający własnej przeszłości to mocna metafora.  Bardzo ciekawy - chociaż nie lubię horrorów! :)