Pochwała hymnu

[Józef Bieniecki]

Pochwała hymnu

Piosenko ma ze swojskich nut,
Niech wiater cię unosi,
Bo w twoich słowach moc i cud,
By śpiewać ciągle prosi.

Niezapomniana nutka twa,
Choć różne dzieje życia,
Ona wciąż żywa,w ustach trwa,
Nie chowa się w ukryciach.

Od sinych Tatr ,po morza brzeg,
Unosi się wspaniała.
Kolejny znowu minie wiek,
A z nią iść będzie chwała.

I jak modlitwę słychać wszędzie,
Dziecko wysysa z matki.
Niechaj pokarmem zawsze będzie,
Jej słowem mówią dziatki.

Boże przed Tron Twój zanosimy,
Z pieśnią Ojczyzny słowa.
I broń od złego Cię prosimy,
Niech tak- z Nią będzie mowa.

Józef Bieniecki