Sonet: Daj mi źródło

[marter]

Pustynia piaszczysta, bezkresna wokoło,
Na środku pustyni zielone jest koło,
W ogromie pustkowia drobina zieleni,
Tam między palmami źródełko się mieni.

Pod wodą ryb wiele, na brzegu zwierzęta,
Ze wszystkich stron wielkiego lasu palm głusza,
Każdy zakątek pełen rajskiego piękna,
Kwiatów i krzyków zwierząt, choć w koło susza.

Pustynią ma dusza, a źródłem me serce,
Daj źródło mi drugie bym przemóc mógł suszę,
Ja zapełnić pustynię mej duszy muszę.

Utwórzmy oazę, precz z piaskiem pustynnym,
Zalejmy go strumieniem uczucia - wody,
Lecz nie pozwólmy arktycznym skuć go lody...

[BeataSzymańska]

"Pustynią ma dusza, a źródłem me serce,
Daj źródło mi drugie bym przemóc mógł suszę,
Ja zapełnić pustynię mej duszy muszę.

Utwórzmy oazę, precz z piaskiem pustynnym,
Zalejmy go strumieniem uczucia - wody,
Lecz nie pozwólmy arktycznym skuć go lody..."

-trochę przekombinowanie i nic nie wyszło:( początek miło.
B