Spacer po eterycznym krużganku

[wyklęty romantyk]

Cierpienie miłosne
skrapla się…

Jak para na ścianach świątyni
w starym krużganku

Niczym zbawienie spływa
po krawędzi zaśniedziałego fresku
ukazując jego dawny splendor

Chwila zadumy nad
barokowym freskiem,
Weź pędzel swój
przeszłości barwą
nasycony,
I zarysuj na nim
rewaloryzowane
Kontury twarzy,
Napiętnuj tak
by już ich nikt inny
nie zmazał

By pomimo zburzenia
owej świątyni freski
w świadomości wciąż
się tliły…

Gdy ten duchowy przybytek
skryje się pod resztkami
popiołów naszego pokolenia


Gdy już w innych wierzyć
będą bogów

[Gość]

Według mnie na korzyść wyszłoby wierszowi przestawienie szyku niektórych zwrotów do naturalnej mowy. I chyba parę literówek jest i niepotrzebnych powtórzeń. Np. kocówka:

"Gdy ten przybytek
nasz duchowy
skryję się pod resztkami
popiołów naszego pokolenia


Gdy już w innych wierzyć
będą bogów"

======================

"Gdy ten duchowy przybytek
skryje się pod resztkami
popiołów naszego pokolenia


Gdy już będą wierzyć
w innych bogów"

Pomysł utworu podoba mi się.
Pozdrawiam.

[wyklęty romantyk]

Może iż nasz rację,

Powtórzeń "gdy" użyłem celowo...

Literówek mogłem po prostu nie zauważyć :-)

[wyklęty romantyk]

Popsuty, które wyrażenia miałeś na myśli, żeby je przestawić do naturalnej mowy konkretnie?

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie chodziło mi o "Gdy" lecz o "nasz - naszego" w cytowanej strofie.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Które...? Dałem przykład końcówki (oryginał i jak to widzę). Reszty nie tykam. Samodzielność to jest to :)

[wyklęty romantyk]

aa przepraszam, z koncentracją pod wieczór już u mnie kiepsko :P
myślałem, że przykład tyczy się tylko końcówek