***(niebo zakwita...)

[Bronisław Jaśmin]

niebo zakwita nam na palcach
przypadkowe głowy
rzucone są przez wodospady
zamysłem wydrążonym w krokach -

i te korzenie otwierają
szczytowe pestki
lub owoce
kamienie na dnach
rzek ocknięcia
lecz kosmos w którym
miliard gwiazd
obudzi nas z ziemskiego snu
nie przyjdzie i się nie upomni
o nasze myśli i pragnienia

błękity są dniem postawione
lustrami nad oprawą z powiek
złudzeniem że przed lustrem blasków
ocknięcie z potłuczonej nocy
nie wstawi od wewnętrznej strony
szklanego lustra albo szyby

zbudzenia to nie szklarze
nie patrzą w lewo na zagięte
w połowie chmury szkła - kawałki
zegarów co straciły tarcie

[krowieńczak]

Ojej, to musi być b. dobry wiersz, bo nic nie rozumiem, a nawet nie przeczuwam.

Czy ktoś może mi pomóc??

Pozdrawiam:))

[Bronisław Jaśmin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może dlatego, że lubię budować surrealistyczny nastrój. Na jutro wrzucę wyjaśnienie. Pozdrawiam :)
p.s. a wiersz nie jest aż tak dobry