Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Już widzę


Rekomendowane odpowiedzi

Już widzę
lazury prostych wyznań
ukrwione wiatrem znad południa
próbują znów zastąpić
uniesione palce

na niebie pada godzin wydma
i w myśl rozsypie jak ciecz w szklance
gonitwę dłoni
smuga brudna
w ramiona ważek deszczem zstąpi
i na podobne acz odmienne
więzione w skalnych twarzach wargi

już widzę
krew oplata słowa
i całą ziemię z ludzkich kwiatów
czy jeszcze inna w nas jest droga
jak dźwięk rzucony ustnej szybie

na miarę ważki która trzciny
nie wzruszy
bo wiatr potężniejszy
tak dla warg czas jest bodźców wiatrem
a trzcina w ważkę nie przesiąknie
lecz mamy tą przewagę pierwsi
że świat nie poznał tej krainy
która ogarnia co silniejsze
i najnędzniejsze to co w łanach
nas wzruszy
bośmy poruszeni


10 kwietnia 2011r. (rano)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niestety, to że Pani przyjęła taki sposób pisania tekstów, to nie znaczy, ze inni autorzy piszą ze słownikiem.
Pozdrawiam i jak Pani chce zrozumieć treść utworu, proszę go przeczytać jeszcze raz.


Przeczytam, przeczytam! Nie raz, nie dwa! Życzę dystansu do siebie i swojej twórczości. Pozdrawiam milutko. E.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...