Tatry-Powrt wiosny

[Józef Bieniecki]

Tatry -Powrót wiosny

Po szczytach płyną już melodie,
Że krótkie nocki,dłuższe to dnie,
A słońce ciepłym już promieniem,
Goni na północ zimy cieniem.

Godzi na szczytach w śnieżne łachy,
Spada lawiną do potoków,
Inne wiszące białe gachy,
Gdzieś zawieszone u obłoków.

Z potoków rwące tworzy rzeki,
Polu nizinnym szkody czyni,
Tłoczy wodami śnieżne ścieki,
Mocnych zostawia ,słabych wini.

Wyrwana ze snu drzew przyroda,
Już nie da pospać grzmiąca woda,
I ku dolinom wiosna spływa,
W żywiołach zimy czasy skrywa.

I chociaż wiosna,zimny wiater,
Zamiecią śniegu spłynie z Tater,
W dolinach śmieje się kwiatami,
Z pod śniegu patrzą krokusami.

Lecz czas ostudzi zimy pędy,
Wskaże jej drogę,iść którędy.
Poprzez storczyki i szarotki,
Zanuci Tatrom letnie zwrotki.

Józef Bieniecki