Oto już jestem

[Bronisław Jaśmin]

Oto już jestem, wracający z podróży ciężkiej i pochmurnej.
A ty opuszczasz oczy w durne sklepienie ramion jak ruiny.
Co powiesz będzie powtórzone. Przecieka słowo z wzeszłej śliny.
Jest coraz trudniej i mozolniej wyszeptać lekko szczytem krtani
Te wszystkie turnie i pagóry. Będziemy teraz tylko sami.
Mów! ciepłych objęć, smukłych dłoni zachodem w kres nie rozdzielimy,
Kolejno wrogo nie oddamy oddechów w inne chmury z zimy.
I ani wichrów, które trącą głęboką puszczę z dwóch kierunków.
Zdradziecko nigdy słońcem kroków nie rozstąpimy w przepaść buntu.
I albo w otchłań upadniemy na połamanych skrzydłach sercem,
Lub świat się stanie nam przepaścią, bądź my przepaście w sercach - ciężkie.

[Ran_Gis]

- nazbierałeś słów i wrażeń.. pozdr. R