Viae in Mare

[Piotr_Alan_Nataniel]

Coś pękło w wirze zdarzeń, zacierając w myślach przyszły bieg wydarzeń,
niczym pył unosi się teraz nade mną, to co było kiedyś całe a teraz rozpadło się, pękło,
czas niczym światło uderzające w pryzmat rozdziela się na tysiące różnorodnych ścieżek,
nikłym staje się pragnienie wytchnienia kiedy ten mętlik w głowie nabywa Ciebie cierpienia.

Zagubiony człowiek, w tratwie dryfującej na przeogromnym Wszechoceanie własnych możliwości i wątpliwości szuka na niebie znaków,
lecz niebo jest zakryte ciemnymi obłokami gdzie tylko księżyc przebija się cudzymi promieniami.

Nie mogąc znaleźć drogi na stały ląd pozostaje tylko zamknąć oczy i zasnąć, czekając jak fala wyrzuci nas na nieznanej ziemii.

Byle by nie była to tylko bezludna wyspa
Byle by nie...