odkrycie

[martin_homme]

Wiersz cały składam
na Twoje usta, klejnoty
Ostatnie gwiazdy
rzuciły cień na blask cnoty
Zakochani powłóczystymi krokami
w dal bezbrzeżną dryfujemy
Gdzie woda słońcem karminowym
gdzie ptak wielkim słowem proroczym
gdzie ręka Twoja masztem
burtą, rufą, i żaglem całym
Prowadź gdzie oczy nie widziały
żadnego zachodu czułych pląsów
ani godzin zajadle
szczęścia spijających

Lilio, Róży Ozdobo, Przebiśniegu
najpiękniejszy niespodziewany darze
Pojawiłaś się z wiosenną porą
na szczęście moje, o Tobie pijany marzę...

[Anna_Para]

Ale się pięknie zakochał, poeta!

Inwersje - niech to diabli! Wiem, że stylizujesz na litanię, ale - na litość boską- nie tak archaicznie! Tak już nie wolno pisać! I koniecznie uporządkuj interpunkcję.

Cieplutko mimo wszystko:)

Para:)

Cały składam się
na Twoje usta, klejnoty -
Ostatnie gwiazdy
rzuciły cień na blask cnoty.
Zakochani, powłóczystymi krokami
dryfujemy w bezbrzeżną dal,
gdzie woda - karminowym słońcem,
gdzie ptak - wielkim proroczym słowem,
gdzie Twoja ręka - masztem,
burtą, rufą, i żaglem.
Prowadź, gdzie oczy nie widziały
żadnego zachodu czułych pląsów,
godzin zajadle
spijających szczęście.

Lilio, Ozdobo Róży, Przebiśniegu,
najpiękniejszy niespodziewany darze,
Pojawiłaś się wiosenną porą
na moje szczęście, o Tobie pijany marzę...

Trzeba by to jakoś tak... Przynajmniej ;)

[martin_homme]

Dziękuje za dosadny komentarz, a niech to diabli- masz rację- otworzyłaś mi oczy na inwersję, i choć też ma swój urok, to jednak w umiarze:)
Aż się poczułem z innej ery.
Jeszcze raz dzięki za inne, odkrywcze spojrzenie na parę moich linijek.

pozdrawiam ciepło
martin

Ps.Nic tak nie dodaje natchnienia jak zakochanie;)