Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

prze-mijanie


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

czasem jestem tu
a czasem tam
bywam też pomiędzy
a mówią: nie wkładaj
palca między drzwi
bo zaboli
i boli jak jasna
aż ciemno się robi
przed oczami
szczęśliwie
na krótko
bo lubię nimi światu
się przyglądać
i dniom
które po sobie
wiadomo; czas mija
i ja mijam... ciebie
jak ty mnie
mijamy się
latami
a czasu coraz
mniej
tak szybko
przemijamy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Podzieliłem sobie na własny użytek. Okrutnie mi się podoba 2 wydzielona strofa i 3 tak samo, niemniej rozumiem sens całości jako wyrzucenie z siebie jednym ciurkiem.
Pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A mi się podoba Twój własny użytek ;-)
Niestety musiałam się spieszyć; podczas mijania (się) nie ma zbyt wiele czasu. Dlatego wyrzuciłam to z siebie jednym tchem.
Dziękuję za poświęcenie uwagi i pozdrawiam wzajem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nareszcie, Joluś, jesteś! Jak miło poczytać Cię...Nie było by wygodniej i bardziej płynnie czytać ten, melancholijny i bardzo Twój, wiersz, gdyby go trochę "złożyć"?. Podział na strofy pomógł, ale jeszcze może troszkę. Rozumiem, że ma to wyrażać ten pośpiech, zadyszkę nawet, tylko mało płynnie się czyta. Jednak nie mijamy się tak bez śladów. One zostają, oby zawsze te miłe. Uściski. Elka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A zrobiłam taki mały kroczek Eluś ;-) Ślad z pewnością zostanie. A wiersz ... przeczytałam go sama sobie na głos- w miarę płynnie to poszło. Ale zawsze mi gadano, że słuchu za grosz nie mam :-) Tak samo jak pomysłu na "złożenie" go. Zawsze jednak otwarta jestem na sugestie.
Wzajem ściskam i dziękuję
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Chociaż miksy niezbyt dobrze mi się kojarzą, to ucieszyły mnie i "rozpęd" i "lekkie z przyjemnym" i "do zadumy" Lokomotywo. Chciwie zabieram je ze sobą a Tobie dziękuję za przeczytanie i komentarz.
Pozdrawiam wzajem
:-)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...