Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ona mną

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mateusz

Mateusz

Opublikowano
Opublikowano

zróbmy tak
by wszystko zapamiętać
z jednej chwili
uczyńmy życia świętość
by nasze drogi
wreszcie się spotkały
a kto odejdzie
juz zawsze będzie sam
...

okrutnie jest kochać
nie będąc kochanym
to tak jak mieć dom
z zamknietymi drzwiami

jeszcze gorzej kochać
w wielkiej wzajemności
lecz nie wąchać razem
kwiatu tej miłości

a może ta miłość
tylko we mnie tkwi
może tylko mnie
się po nocach śni

nie, to niemożliwe
wszak czuję jej dotyk
więc czemuż odchodzi
smutny ten erotyk

myślą nie ogarniam
za wysokie progi
ech miłości moja
połamałaś nogi

i znów łzy dwie
wędruja po niebie
wciąż płacząc za mnie
a wyjąc za Ciebie

lecz nadal Cię Kocham
duszy kątem gotów
ja dziecię swej matki
syn matki idiotów
...

bim bom, diri don, bim bom, diri don
ciągle bije serca dzwon
tam, gdzie Ty, tam mój dom
czy znów stanie ona mną
bim bom, diri don, bim bom, diri don

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marcin Tarnowski
      Wypad na Księżyc

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      Listopad miesiąc ponury, – I południa kryją chmury I pełnie też kryją chmury. W chmurach też moje serce, Umysł w cudzej udręce; – Czekamż na pomocne ręce? Miast w niebo w wyobraźnię Po przejściu pełni pcham jaźnię. Marzenie w sen przechodzi. Nad Morze Spokoju schodzim, Ja, a obok mnie pan młody Któż on? Ten sam, co raz inny – Mówi, i szczęsnym i winny. Czasem potwór z nim bieży. „Fobetor-Ikelos” zwierzył „Mój brat”. Co raz krzew nam macha. – „Drugi Fantasos” W piachach Brodzim pustyń. Pozór ścieżki – Nadziei… wtem rozwidlona Postać, – kłaniam. W ramiona Ujmuje mnie tajemny ktoś. – „Bratanek przywiódł. Odtądś gość! Choć jeszcze wrócisz na ziemię. Nie powiem, nie pytaj się mnie.” Może ona?” „Tak, nie tajemnicę, Balsam słów na samotnicę…”
    • iwonaroma
      nie rozumiem

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Rafael Marius Coś w tym stylu ;) I kto to zrozumie? :( Dzięki za serduszko     
    • Łukasz Jasiński
      Testament

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @violetta   Proszę pamiętać, iż zrobiłem to wbrew własnej woli i dla świętego spokoju, nadal uważam - prokuratura powinna zająć się wyżej wymienioną sprawą - spłaciłem cudzy dług lub padłem ofiarą złodziei pod pozorem prawa, prokuratura jak badając sprawę - zrozumie wtedy, iż to radca prawny jest złodziejem i jest mi winien siedem złotych, ja - mam to już w dupie, jestem po prostu wewnętrznie zgaszony i nie wiem - czego jeszcze ode mnie chcecie, chcecie, abym był zadowolony i uśmiechnięty i śpiewał: życie jest cudowne! Tak? Ostrzegałem, iż tak będzie, jak widać: nadaremnie - jak dla mnie - jesteście po prostu chorzy psychicznie.   Łukasz Jasiński 
    • Starzec
      Chemicznie

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Leszczym dobre:) , ale, ogólnie tak mi przyszło do głowy, to wszelkie związki są rozwiązłe, patrz: możliwe do rozwiązania:)) , był nawet kiedyś taki związek radzie......, ale to już chyba odbiegłem za bardzo od myśli przewodniej wiersza :)) Pozdrawiam:)
    • violetta
      Chemicznie

      Przez violetta · Opublikowano

      @Leszczym ja lubiałam w szkole, nawet płatek śniegu fascynował mnie. Jak ja tęsknię za taką tęgą zimą:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...