Tatry-Skalni Mnisi

[Józef Bieniecki]

Tatry-Skalni Mnisi

W turkusie nieba nad Tatrami wisi,
Niby kopuła Piotrowej Świątyni,
W półmroku nocy modlący się mnisi,
Na czas skupienia,miejsce świętym czyni.

Mnich z uniesionym Krzyżem w obu dłoniach.
Jako Piotr Skarga gdy mówił kazania,
Zwiewnych nadziejach,niebezpiecznych toniach,
To dla Ojczyzny-Okrętu wskazania.

Bezchmurne niebo niby życia fale,
Nie uzupełnią tej nocy uroków,
Za horyzontem niezmierzone dale,
Przypłyną pięknem lub cieniem obłoków.

Tysiące światów nad Tatrami świeci,
Niebo skazane na przewrotność losu,
W górach pogoda cieszy tylko dzieci,
Mądry pomyśli,nim da prawo głosu.

Stery okrętu ciągle wyrywane,
Zbaczają z kursu,właściwego celu.
I przez niewielu w tułaczkę skazane,
Będzie nieszczęściem dla podróżnych wielu.

Józef Bieniecki