Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chciałabym

skurczyć odległość
kochaniem zasiedlić
niczyją limbę

wers za wersem
podlewam monity
ku niebu

nieśpieszno
powagą kanonów
a miłość

skwarem albo deszczem
wciąż emanuje błaganie -

obniż wzrok ku ziemi
jestem tylko prochem
kocham jak umiem

po ludzku

Opublikowano

Piękna prośba o miłość. "Po ludzku" - jak to trudno. Chyba najtrudniej. Przemawiasz do mnie, Krysiu Tereso, tym wierszem.
Z podobasiem,

Para:)

Ps. Przemeblowałabym ten segment wiersza:

a miłość skwarem
albo deszczem
wciąż emanuje błaganie -

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"po ludzku" trudno, bo często z potknięciami "o kanony", ale ... człowiek jest tylko człowiekiem i nie dorówna "niebu".
Bardzo misie Twój "podobaś" :)
Dziękuję, Aniu.

A propos przemeblowania, to sensowne, ale niech już tak jak jest zostanie... z głosem "zawieszonym" na a miłość

Buziak! :)))))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A wiesz, Marusiu, że tej "zwięzłości" nauczyła mnie kiedyś b. sznowana przeze mnie poetka z tego forum? Po prostu "ciachała" moje przegadania i zachęcała do śmiałych przerzutni. A ja? Wciąż staram się "szlifować" swój warsztat :)
Dziękuję za ciepłe słowa.
:)))
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annie   :)  orientalną, skomplikowaną nutą ..serca :)    słodycz kokosa, pieprz ( dużo pieprzu), drzewo sandałowe, fasolka tonka, piżmo itp. Ale nie chciałam przesadzać;)    Już zdecydowałam. Jean Paul Gaultier Le Beau Le Parfum .  pozdrawiam :)    @Tectosmith   dziękuję Tectosmith :) również Ciebie pozdrawiam:) 
    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...